پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

اخیرا مسئله کریدور زنگزور واقع در ارمنستان محل بحث شده است. آذربایجان برای دسترسی به نخجوان باید از مسیر ارتباطی ارمنستان عبور کند اما در اقدامی بی سابقه و نقض حاکمیت ملی ارمنستان، اعلام کرده می خواهد این کریدور را تغییر دهد. روسیه تاکنون از این اتفاق حمایت کرده است و ایران نیز در مخالفت با آن موضع جدی و قاطعانه گرفته است، چرا که این مرز برای ایران یک مرز استراتژیک است. این کریدور منطقه‌ای است که جمهوری آذربایجان نام آن را زنگزور غربی گذاشته (زیرا زنگزور شرقی در کشور آذربایجان است) و این منطقه‌ای که حائل است میان سرزمین جمهوری آذربایجان و نخجوان، در واقع جنوب ارمنستان است. آذربایجان قصد دارد با نخجوان ارتباط برقرار کند و تا پیش از آزاد‌سازی مناطق اشغالی‌اش، برای دسترسی به نخجوان از راه‌های ارتباطی ایران استفاده می‌کرد .آذربایجان بعد از اینکه مناطق اشغال‌شده خود را آزاد کرد، مدعی شد که طبق توافق‌نامه آتش‌بس که بند ۹ آن گفته شده دسترسی باید برای جمهوری آذربایجان ایجاد شود. این راه ارتباطی در منطقه زنگزور غربی است. حالا مشکل بر سر چیست؟ مشکل این است که آذربایجان می‌تواند از جاده‌های ارمنستان استفاده کند، ولی نمی‌تواند حاکمیت ملی ارمنستان را نادیده بگیرد و یک کریدوری را در عرض ۵ کیلومتر و طول ۴۰ کیلومتر فراهم کرده که یک دسترسی برای خودش برای رفتن به نخجوان باز کند.

چه در قفقاز چه در خاورمیانه. گویا از تغییرات و اعلام مذاکره با غرب خیلی ناراحتند. این نقطه ضعفی است که در چند سال اخیر دست شان دادیم. امر برایشان مشتبه شده که برای هر اقدامی در رابطه با غرب باید به ما اجازه دهند. آن‌ها پیش خودشان فکر می‌کنند به ایران کمک کردند که عضو شانگ‌های و بریکس شوند و لازم است با روسیه هماهنگ باشند. با اینکه مقامات ایران به‌صراحت اعلام کرده‌اند با راه‌اندازی کریدور زنگزور مخالف‌اند و تغییر ژئوپولتیکی مرز‌های جغرافیایی را تهدیدی علیه ایران می‌دانند؛ کشور‌های روسیه، جمهوری آذربایجان و ترکیه با گشایش این کریدور موافق‌اند. در این میان، روسیه بدون اعتنا به مخالفت‌های جمهوری اسلامی، با در نظر گرفتن منافع خود بر راه‌اندازی هرچه سریع‌تر این مسیر ارتباطی اصرار می‌کند. دالانی که در ابتدا صرفا یک جاده است، اما در ادامه قطعا به قطع شدن مرز زمینی ایران و ارمنستان منجر می‌شود و خسارت‌های زیادی برای ایران در پی دارد. بنظر می‌رسد، در حالی جنگ اوکراین نمای ژئوپلیتیک جهانی را تغییر می‌دهد، قفقاز جنوبی به عنوان جبهه‌ای حیاتی در رقابت گسترده‌تر بین روسیه و غرب ظهور کرده است.